The Beginning

Op het moment van schrijven zijn we onderweg van Hôi An naar Huê. De bus is fors overboekt, mensen discussiëren over een plek en er liggen mensen in het gangpad. De bus zou om 13.00 uur vertrekken, het is nu 14.26 uur en we zijn zojuist vertrokken, welkom in Vietnam!

Zo’n twee weken geleden namen we op Schiphol afscheid van familie en vrienden. Het ging gepaard met veel tranen maar natuurlijk ook met vele gelukwensen. Het was even slikken maar we waren er meer dan klaar voor. De eerste week hebben we doorgebracht in Ho Chi Minh City, Zuid-Vietnam. Het is een warme, stoffige en drukke stad waar het wemelt van het verkeer en een gigantische hoeveelheid scooters.

We boekten een tour naar de Mekong Delta, een delta van een van de grootste rivieren in Azië.

Het massatoerisme heeft de route naar de Mekong Delta ook gevonden en ondanks het natuurschoon en de schoonheid van het dagelijkse Vietnamese leven op de zogenaamde ‘floating markets’ voelt het alsof je in een gigantische groepsreis bent beland. Het massatoerisme is overigens iets waar je in Zuid-Vietnam niet omheen kunt.

Na teruggekeerd te zijn in Ho Chi Minh City was het wachten op Wil en Jos, twee broer van Leander die ons drie weken zullen vergezellen en zullen meereizen van Zuid naar Noord-Vietnam. Nadat zij waren gearriveerd stapten we een uur later een bus in richting de Cu Chi Tunnels. Deze tunnels hebben een belangrijke rol gespeeld in de Vietnam oorlog, waarbij de vindingrijkheid en de intelligentie van de Zuid-Vietnamese vrijheidsstrijders heel mooi naar voren komt. Een dag later volgde het Reunification Palace en het War Remnants Museum, welke grote indruk op ons allen maakte. Hierover vertellen we later meer in ons blog over de Vietnam oorlog. Deze oorlog zal overigens in de komende twee weken de rode draad vormen van onze reis.

Na bovenstaande activiteiten stapten we in de namiddag van zondag de 11e op het vliegtuig naar Phú Quôc, een eiland gelegen voor de kust van Cambodja waar we ons flink hebben onder gedompeld in het Vietnamese strandleven. We konden niet tot een andere conclusie komen dan dat dat ons bijzonder goed bevalt.

We huurden een scooter, bezochten mooie stranden, haventjes en een oude gevangenis.

In deze gevangenis werden tussen 1968 en 1973 Noord-Vietnamezen en Noord-Vietnamese sympathisanten gemarteld en vermoord door de Zuid-Vietnamezen (of zoals men het hier zegt: ‘The United States-puppet government’).

Na een aantal dagen Phú Quôc zijn we naar Da Nang gevlogen en inmiddels hebben we er alweer twee dagen Hoi An op zitten alwaar we het Vietnamese Nieuwjaar hebben gevierd, ook wel Têt genoemd. Dat was heel bijzonder om mee te maken en daarnaast is het precies 50 jaar geleden dat het Têt offensief los barste in Zuid-Vietnam. Een all-in offensief tegen de Amerikanen welke de Amerikanen behoorlijk verraste omdat het ingaat tegen een ongeschreven oorlogswet, namelijk dat er tijdens feestdagen een staakt het vuren van kracht is. Hierover later meer. Daarnaast werden we in Hoi An herenigd met Vincent, de beste vriend van Leander die al ruim 4 maanden door Zuidoost-Azië reist en ook naar Hôi An was gekomen om samen Têt te vieren, we hadden een geweldige avond!

Terugkijkend op deze eerste weken hebben we al ontzettend veel mooie dingen gezien en gedaan. Toch moeten we er allebei nog een beetje ‘inkomen’ en ook weer behoorlijk wennen aan het reizigersleven. Wat ons beide erg trekt aan het reizen is de onzekerheid van het niet weten waar je naartoe gaat en wie je daar zult gaan ontmoeten. Dat heeft echter ook zijn nadelen. Het voelt als wennen en loskomen van Nederland, van vrienden, familie en werk. Daarnaast hebben we voor Australië en Nieuw Zeeland nog geen concrete ankerpunten zoals een werkvisum en/of baan. Dit zal nog wat tijd vergen maar we hebben er het volste vertrouwen in dat dit spoedig zal gaan lukken.

Bedankt voor het lezen en veel liefs vanuit de bus richting Huê, centraal Vietnam.

Leander en Gabrielle