Motorbiken door Vietnam

We zijn onderweg van Hué naar Dong Hoi, centraal Vietnam. Met een snelheid van zo’n 80 kilometer per uur rijden we over een grote doorgaande weg met af en toe een zijweg. In de verte zien we dat twee scooters vanuit een zijweg de weg over willen steken. De eerste gaat, de tweede lijkt te twijfelen maar gaat later ook. We naderen het kruispunt. De man lijkt niet naar links of naar rechts te kijken om te zien of er iets aankomt, wat is hij van plan? De man rijdt zo langzaam dat het verstandig lijkt om voor de scooter langs te gaan. Echter, op het moment dat we dit besloten hebben geeft hij gas. Op het laatste moment gooien we het stuur om en schieten we achter de scooter langs… we komen met de schrik vrij! We kijken over onze schouder naar Wil, die vlak achter ons rijdt en die onze uitwijk manoeuvre net kon volgen… oef, dat was een spoedcursus motorrijden in Vietnam!

Ons vorige blog was iets informatiever dan de eerste, hopelijk was het niet te slaapverwekkend. Ons eerste blog ‘The beginning’ schreven we vanuit de bus van Hôi An naar Hué. Na Hué werd het tempo van onze reis flink opgeschroefd. We kochten namelijk drie motoren om onze reis mee te vervolgen.

Voor de reis hadden Wil en Leander met de hulp van Ton Bolweg hun motorrijbewijs gehaald. Jos was reeds in het bezit van het motorrijbewijs dus de weg lag open voor een mooie motortocht door Vietnam. Voor 4.000.000,- Vietnamese Dong (VND) per stuk namen we de motoren over van Engelse backpackers. 4.000.000 VND is zo’n 142,- euro, dus dat viel goed mee. De motoren zijn echter dusdanig oud dat ze de nodige onderhoud vereisen. We brachten een bezoek aan de plaatselijke motortechnicus en na wat nieuwe olie, het lassen van een uitlaat en een nieuwe koplamp reden ze weer als een zonnetje.

Hit the road Jack

De volgende ochtend werden de backpacks vastgebonden en de motoren gestart. Gabrielle sprong achterop, nog snel een foto en weg waren we. Wellicht overbodig om te zeggen, het verkeer in Vietnam is anders dan in Nederland. We kunnen niet zeggen dat het onveilig is maar het is met name onvoorspelbaar. Voorrangregels zijn er, afgezien van stoplichten, eigenlijk niet. Bij een kruispunt gaat eigenlijk iedereen zijn eigen gang op hetzelfde moment. Je moet je plek op de weg opeisen en het belangrijkste is, twijfel niet! Als je gaat, dan ga je. Het overige verkeer houdt daar namelijk rekening mee. Wanneer je gaat twijfelen gaat het fout. Na een aantal keren met bovenstaande ongeschreven regels in aanraking te zijn gekomen werden we steeds zekerder op onze motorfietsen en voelde ook Gabrielle zich steeds meer op haar gemak. Tsja, ga er maar aan staan, met drie Pronken op stap…

Eenmaal op de grote weg aangekomen werd de gaskraan stevig open gedraaid en voerde de overwegend goede wegen ons naar Dông Hói, het eindstation van de dag. De motoren hadden behoorlijk zwaar te lijden onder het gejakker. Bij een tussenstop bleek het luchtfilter van de motor van Leander het te hebben begeven en lekten alle drie de motoren olie. We besloten om het wat rustiger aan te doen om de oude ‘beestjes’ iets te ontzien. Een paar uur later kwamen we aan in Dông Hói.

Dông Hói is een stad waar we niet lang over hoeven uit te wijden. Gelegen aan een ruige kust met veel leegstaande gebouwen en een ongezellig centrum is het een stad waar je als backpacker niet veel te zoeken hebt. Daarnaast was het weer gedurende de rit iets veranderd en was het overwegend bewolkt. In Dông Hói regende het licht.

Phong Nha-Ke Bàng

De volgende dag was dat niet anders dus gewapend met regenjassen en beschermhoezen voor de backpacks vervolgden we onze weg richting Phong Nha. De rit was kort, zo’n 40 kilometer, maar nat. Desondanks was het een ontzettend mooie rit.

De rit voerde ons langs mooie dorpjes en langs prachtige vergezichten en reisvelden met daarin de vele arbeiders welke bezig waren met het planten van de rijst.

Phong Nha is in tegenstelling tot Dông Hói een mooi plaatsje. Het gebied rond Phong Nha (Phong Nha-Ke Bàng) staat sinds 2003 op de werelderfgoedlijst van UNESCO vanwege de prachtige kalksteenrotsen en de vele grotten in het gebied. Phong Nha is een leuke plaats en het is er gezellig druk, met een goede verhouding tussen de lokale bewoners en de backpackers. Daarnaast is er ontzettend veel te doen. De meeste toeristen komen echter voor het bezoeken van de grotten. Er zijn er in het nationale park tot op heden zo’n 300 ontdekt. We boekten een hotel en een tour naar de Hang Tiên grot de dag erna.

Hang Tiên grot

De volgende ochtend, op de verjaardag van Leander, maakten we ons vroeg in de ochtend klaar voor vertrek. Na een overtuigend ‘lang-zal-hij-leven’ stapten we in de bus richting de Hang Tiên grot.

Het regende stevig, er was modder en het werd een zware tocht maar het was het geploeter uiteindelijk meer dan waard. De grot was gigantisch en lag verscholen in een omgeving welke gelegen was in een lagune van groen. Overal waar je maar kon kijken zag je bomen en planten.

Ondanks, of dankzij de regen was het een ontzettend mooie wandeling. In de grot was het droog en de gigantische omvang van de grot maakte grote indruk op ons.

De lange wandeling terug naar de bus was zwaar en het beste was er bij iedereen wel vanaf. Toen we op de terugweg in het busje om ons heen keken lag bijna iedereen te pitten.

Gescheiden wegen

’s Avonds vierden we in een klein restaurant de verjaardag van Leander met een diner op een kleine barbecuetje. Daarnaast besloten we diezelfde avond dat onze wegen en de wegen van Wil en Jos de volgende dag zouden scheiden. Enerzijds kwam voor Wil en Jos het einde van de vakantie met rasse schreden dichterbij terwijl wij anderzijds wat meer tijd wilden nemen om in de leuke plaatsen wat langer te blijven. We zouden elkaar later weer ontmoeten.

Zodoende bonden Wil en Jos de volgende dag de tassen op de motorfietsen, plus een extra tas van ons en vertrokken zij voor een lange rit noordwaarts. Wij bleven nog een dag in Phong Nha, reden een stuk met de motor en maakten onderweg een aantal mooie foto’s.

Ninh Bình

De dag erna vertrokken we met zijn tweeën voor een lange rit op de motor. De komende dagen zouden we voornamelijk alleen rijden, wat ons beide een prettig gevoel gaf. De rit verliep zo voorspoedig dat het einddoel van de rit naar een bestemming iets verder noordwaarts werd verplaatst. Uiteindelijk kwamen we, vermoeid en met een zere kont aan in Thanh Hóa, zo’n 60 kilometer ten zuiden van Ninh Bình. Daar ontmoeten we de dag erna de jongens weer en zij besloten om een kamer te boeken in dezelfde homestay als wij.

Het was koud, bewolkt en mistig in Ninh Bình. De gevoelstemperatuur lag erg laag dus we pakten ons goed in. Ik denk dat we beide vier tot vijf lagen kleding aan hadden. We reden wat rond in de omgeving van Ninh Bình en ’s middags bezochten we de grootste Pagoda in Zuidoost Azië. Het was zondag en mede daardoor een drukte van belang in het gebied rondom de Pagoda. Elektrische karretjes reden af en aan om de overwegend Vietnamese bezoekers naar het tempelcomplex te brengen. Wij waren een bezienswaardigheid en het aantal fotomomenten met een van ons was op twee handen te tellen.

Cát Bà

Na een onrustige nacht, waarin de plaatselijke haan had besloten dat de morgenstond voor ons ook goud in de mond zou hebben, pakten Wil en Jos opnieuw de spullen in en vertrokken richting het eiland Cát Bà, een eiland gelegen in het Noordoosten van Vietnam en een uitvalsbasis voor de bezoekers van Ha Long Bay. We genoten van onze laatste dag in Ninh Bình waarna wij de dag erna ook onze weg vervolgden richting hetzelfde Cát Bà Island. De weg naar Cát Bà werd een martelgang. Het was koud en het regende onophoudelijk. Na een paar uur was alles nat en werden we tot op het bot koud. We kwamen half onderkoeld en onophoudelijk trillend aan bij ons hostel genaamd ‘Smile’.

Echter, de dag erna zagen we voor het eerst in bijna een week tijd de zon weer terug. We genoten er met volle teugen van en maakten een wandeling naar het Cacon Fort, een overblijfsel uit de Vietnam oorlog. ’s Avonds namen we een biertje en legden we een kaartje, langzaam maar zeker warmden we weer op.

De dag erna maakten we een prachtige wandeling door een Nationaal Park waar we na een wandeling van ruim een uur werden getrakteerd op een prachtig uitzicht over de kalksteenrotsen welke het eiland en het nabij gelegen Ha Long Bay zo kenmerken.

Eindbestemming Hanoi

In de vroege ochtend van vrijdag 2 maart vetrokken we richting Hanoi. We namen de veerpont welke ons dwars door Ha Long Bay voerde.

Aangekomen in Ha Long stapten we opnieuw op onze trouwe tweewieler en stelden we de routeplanner in op Hanoi, onze eindbestemming. De wegen waren goed, de omgeving gevuld met industrie. Na een rit van zo’n 4 uur kwamen we aan in Hanoi. Het was tevens het eindstation van onze motortocht die ons in twaalf dagen tijd van centraal naar Noord-Vietnam voerde. Het was een onvergetelijk avontuur!

Opnieuw bedankt voor het lezen en veel liefs,

Gabrielle en Leander

P.S. Naast dit blog plaatsen we zo nu en dan foto’s op onze Instagram accounts:

https://www.instagram.com/physiocouple_exploringtheworld

https://www.instagram.com/leanderpronk