Down Under

Nadat we de Grampians achter ons hebben gelaten en we ons op de snelweg richting Melbourne begeven krijgen we een berichtje binnen van Birgit Davis: “Zuid-Australië gaat de grenzen sluiten!” We nemen de eerste de beste afslag en proberen via de mobiele telefoon meer informatie in te winnen en we komen er al snel achter dat het inderdaad waar is, SA-Health heeft, vanwege een recente corona uitbraak in Melbourne, dringend geadviseerd om vanaf 00.00uur vanavond de grenzen te sluiten. We maken rechtsomkeert en spoeden ons naar de grens en rond 23.00uur rijden we de grens over. Helaas geen Australian Open voor ons maar gelukkig zijn we net op tijd terug in onze ‘home state’.

En zo waren we ineens weer een jaar verder. Toen we begin februari 2018 vertrokken voor onze grote reis hadden we niet verwacht zo lang weg te blijven. Een combinatie van verschillende factoren hebben ervoor gezorgd dat we ons verblijf in Australië steeds hebben moeten verlengen en zo komt het dat we nu al bijna vier jaar onderweg zijn, waarvan drie jaar in Australië. Een prachtige reis waarin we zijn gegroeid en veel hebben geleerd. We genieten er nog altijd met volle teugen van.

Australië is een apart land met een interessante geschiedenis en een zeer interessante mix van verschillende culturen. In vorige blogs hebben we het al eens gehad over taal en het gebruik van afkortingen. Australiërs korten namelijk ongeveer alles af. Hieronder een aantal voorbeelden:

- Arvo = namiddag

- Bloody oath = zeker weten

- Chips = patat

- Chock a block = overvol

- Brekkie = ontbijt

- Being flat out = het heel druk hebben

- Cradle snatcher = een oude man die er met een jonge meid vandoor gaat (Leander)

- G’day = goedendag

- Righto = goed

- Heaps = heel veel

- Tradie = bouwvakker

- Truckie = vrachtwagenchauffeur

- Servo = benzinestation

- Rego = registratie

- Sweet as = perfect

- Cuppa = kopje thee

- Hard yakka = zwaar fysiek werk

Daarnaast zijn Australiërs trots op hun land alsook op hun eigen staat. Veel mensen lopen hier bijvoorbeeld rond met shirts en petjes waarin de thuisstaat wordt aanbeden. Ook hebben Australiërs, net als Nederlanders, vaak bijzondere gewoontes en een voorkeur voor specifieke voedingsmiddelen.

Een product dat veel mensen in Nederland waarschijnlijk niet kennen maar waar bijna iedere Australië dol op is; Vegemite. Peter, onze voormalige huurbaas zei ooit tegen ons dat wanneer je de smaak van Vegemite niet kan waarderen, er iets aan je moet mankeren.

Vegemite is echter een product waar je kaken van samentrekken. Het lijkt qua textuur op appelstroop maar in tegenstelling tot zoet is het ontzettend bitter, niet te kanen dus. Maar Australiërs zijn er zo gek op dat het zelfs voorkomt in het liedje ‘Down Under’ van de band Men at Work.

Buying bread from a man in Brussels He was six foot four and full of muscle I said, "Do you speak-a my language?" He just smiled and gave me a Vegemite sandwich And he said:

I come from a land down under Where beer does flow and men chunder Can't you hear, can't you hear the thunder You better run, you better take cover.

Januari

Zomer rond de jaarwisseling, het blijft wennen. De kerstliedjes klinken vreemd en van donkere dagen voor kerst is al helemaal geen sprake. Daarnaast is het is een stevige verstoring van de biologische jaarkalender.

De eerste maanden van het jaar stonden in het teken van strand, kamperen en buiten zijn. Leander had zich tegen het einde van het vorige jaar laten ompraten om mee te doen aan een triatlon op ‘Australia Day’ en had zijn trainingskilometers flink opgeschroefd. Op dinsdag 26 Januari was het zover. De dag ervoor had het echter flink geregend en bij aankomst bleek dat men het water te vervuild vond om er mensen in te laten zwemmen.

De triatlon werd snel omgedoopt tot een run-bike-run wat ideaal was voor Leander, aangezien zwemmen zijn minste onderdeel is. Het lukte hem om na tweeëneenhalve kilometer hardlopen, 35 kilometer fietsen en nog eens vijf kilometer hardlopen als eerste te eindigen in zijn leeftijdscategorie.

Australia Day is tegenwoordig een dag met veel controversie. De Aboriginals noemen het ook wel ‘Invasion Day’ of ‘A Day of Mourning’ omdat Australia Day wordt gekoppeld aan de aankomst van Kapitein Cook. Deze dag wordt door de Aboriginals gezien als het begin van onderdrukking en de overname van hun land. Tegenwoordig grijpen zij deze dag dan ook aan om te protesteren en het leed van de Aboriginals onder de aandacht te brengen. Ook roepen zij op om Australia Day te verplaatsen naar een andere dag.

Het blijkt echter dat Kapitein Cook niet op 26 januari voet op Australische bodem zette maar op 18 april 1770. De aankomst van Cook is ooit opgenomen in de Australia Day viering omdat men dit een belangrijk historisch feit vond waar men bij stil wilde staan maar het is dus ten onrechte gekoppeld aan deze dag. Dit doet uiteraard niets af aan het leed wat Aboriginals hebben moeten doorstaan.

Een andere en mogelijk meer verbindende gebeurtenis is de op 26 januari 1949 aangenomen ‘Nationality and Citizen Act’. Door deze wet werd de Australische nationaliteit voor het eerst officieel erkend, werd een inwoner van Australië voor het eerst Australiër genoemd en konden zij voor het eerst reizen met hun Australische paspoort. Voor die tijd werden Australiërs aangeduid met ‘British Subjects’.

Ook kregen alle Australiërs vanaf dat moment gelijke rechten en werden Aboriginal bij de wet beschermd, dit was voor die tijd niet het geval. Hopelijk kan Australia Day op de lange termijn weer door alle partijen worden omarmd en gevierd worden.

Februari

Begin Februari pakten we de auto in voor een korte vakantie naar de Grampians en uiteindelijk Melbourne. We hadden een aantal maanden daarvoor kaartjes gekocht voor de Australian Open en zouden twee tennis partijen bijwonen. De eerste was een tweede ronde partij bij de mannen in de Rod Laver Arena en een dag later hadden we toegang tot de avondsessie, opnieuw in de Rod Laver Arena maar dit keer een derde ronde partij bij de mannen.

Toch vertrokken we met enige tegenzin richting de staat Victoria. In de maanden ervoor had Victoria namelijk met enige regelmaat te maken gehad met kleine corona uitbraken en was als reactie daarop steeds in lockdown gegaan. De Zuid-Australische overheid had op haar beurt steeds de staatsgrenzen gesloten.

Het was nu echter zomer dus we hadden relatief goede hoop dat het allemaal goed zou komen. We reden in een streep naar de Grampians waar we drie dagen en nachten doorbrachten.

De Grampians is een beschermd natuurpark wat gelegen is rondom een kleine bergketen. Hier valt, in tegenstelling tot de directe omgeving, relatief veel regen waardoor het er groener is en er ook een aantal watervallen aanwezig zijn.

We maakten een aantal prachtige wandelingen en genoten van het kamperen en de omvangrijke flora en fauna. De volgende dag maakten we nog een mooie ochtendwandeling en in de vroege middag stapten we in onze auto en vertrokken richting Melbourne.

Halverwege de rit kregen we echter het bericht dat er opnieuw een uitbraak was in Victoria en dat de Zuid-Australische overheid de grenzen vanaf middennacht zou sluiten. We maakten rechtsomkeert en reden richting Mount Gambier, net over de grens. We besloten daar een aantal nachten te blijven en boekten een huisje op een vakantiepark. Daar keken we onder het genot van een biertje, een chippie en een dippie naar de wedstrijd tussen de Griek Tsitsipas en de Australiër Kokkinakis, de partij waar we eigenlijk bij op de tribune hadden moeten zitten. We spoelden de teleurstelling weg maar prijsden ons gelukkig wat we weer in onze thuis staat waren en dat we konden genieten van wat Mount Gambier te bieden heeft.

Mount Gambier is een kleine stad dat gelegen is in een gebied waar miljoenen jaren geleden veel vulkanen voorkwamen. Dit heeft gezorgd voor een aantal prachtige kraters, kratermeren, sinkholes en grotten.

Na een aantal dagen besloten we om weer huiswaarts te vertrekken en we hadden bovendien samen met Arne en Rianne, een Nederlands stel waar we vorig jaar mee bevriend waren geraakt, kaartjes gekocht voor een muziekfestival. Het was het eerste muziekfestival dat in Adelaide werd georganiseerd sinds het uitbreken van de coronacrisis en we genoten dan ook met volle teugen van de heerlijke livemuziek.

De week erna vierden we de verjaardag van Leander in de Barossa Valley, een bekende wijnregio op ongeveer een uur rijden van Adelaide. Gabrielle had werkelijk niets aan het toeval overgelaten en een prachtig weekend georganiseerd.

s’ Avonds een diner en de volgende dag een wijnproeverij met als slagroom op de taart, een helikopter vlucht door de Barossa Valley. We hadden geen beter dag kunnen uitzoeken want het weer was fenomenaal waardoor de vlucht richting chateau Yaldara zonder problemen verliep.

Enkele uren en een aantal heerlijke wijntjes later werden we weer opgehaald door de helikopter en naar het startpunt gebracht.

Maart

De weken erna stonden in het teken van sport. Eerst bezochten we het Australisch kampioenschap koppelkoers en begin maart stond er een nieuwe triatlon op het programma.

Het betrof de staats kampioenschappen op de Olympische afstand, 1500meter zwemmen, 40kilometer fietsen en tien kilometer hardlopen. Ook Nick Bleeker had zich ingeschreven dus de Warmenhuizense delegatie was twee man sterk. Het evenement was zeer goed georganiseerd en het weer werkte wederom goed mee dus we maakten er een mooie dag van.

Eind maart stond opnieuw de Adelaide Fringe voor de deur. Dit was alweer het derde jaar op rij dat we het evenement bezochten en konden genieten van een grote verscheidenheid aan optredens. Van muziek tot acrobatiek en cabaret, de Adelaide Fringe is een prachtig evenement dat een grote verscheidenheid aan excentrieke mensen samenbrengt.

Inmiddels was de situatie in Adelaide met betrekking tot Covid onveranderd. Men hield de grenzen hermetisch afgesloten wat ervoor zorgde dat er geen geïnfecteerde mensen konden binnendringen om het virus te verspreiden. Hierdoor was het leven in Adelaide vrij ontspannen en konden we eigenlijk doen wat we wilden.

Ook bekeken we, net als het jaar ervoor, een wedstrijd van de Adelaide Crows, een Australian Rules Football team dat eens in de twee weken in de Adelaide Oval speelt. Het stadion was redelijk goed gevuld en we werden getrakteerd op een spannende wedstrijd.

April

April stond in het teken van Gabrielle haar examen. Om een volledige AHPRA-registratie (het equivalent van een Nederlands BIG-registratie) te krijgen moesten we beide nog een drietal examens afleggen en voor Gabrielle stond dat gepland op 23 april 2021. Het examen moest in Melbourne worden afgelegd maar gelukkig was het daar wat betreft corona weer tot rust gekomen en kon Gabrielle binnen 48uur in- en uitvliegen.

Datzelfde weekend reden we richting de zuidelijke Flinders Ranges, naar het pittoreske plaatje Melrose. We planden een verblijf van een aantal dagen aangezien we vanwege ANZAC Day een lang weekend vrij hadden. We maakten opnieuw een aantal mooie wandelingen en genoten van de rust en de heerlijke najaarszon.

Toen we onderweg waren naar huis en we weer telefoon bereik hadden keek Gabrielle even op haar telefoon en ontdekte dat de uitslag van haar toets bekend was. Snel daarna slaakte ze een vreugdekreet vanwege het feit dat ze alle drie haar examens had gehaald! Die horde was met succes genomen.

Mei

De zomer was ten einde en het najaar brak aan. Een spannende tijd omdat andere staten in Australië, zoals Victoria en New South Wales in de winter vaak te maken hadden met corona uitbraken. In mei stonden bovendien de praktische examens van Leander op het menu en ook deze moesten in Melbourne worden afgelegd.

Helaas was er rond die tijd opnieuw een uitbraak in Victoria en waren de grenzen weer gesloten. Dat zou betekenen dat Leander wel naar Victoria zou kunnen reizen om zijn examens te doen maar vervolgens niet zou kunnen terugkeren naar Zuid-Australië. Er restte ons geen andere keuze dan het uit te stellen naar oktober.

Juni

De winter was nu volledig aangebroken en de dagen waren en stuk korter, kouder en natter. Maar gelukkig regent het in Zuid-Australië nooit veel langer dan een paar uurtjes en worden regenachtige dagen vaak snel weer afgewisseld met droge.

Intussen waren de covid-19 vaccinaties beschikbaar gekomen en werd er vanuit de praktijken waar we werken, en vanuit SA Health langzaam maar zeker meer druk uitgeoefend om te prik te nemen.

Ondertussen probeerden we ook zoveel mogelijk aan onze conditie te werken. Gabrielle had zich voorgenomen om racefietsen een kans te geven en had haar oog laten vallen op een tweedehands racefiets. De Cervélo verkeerde in een prachtige staat en ze besloot dan ook om dit buitenkansje te benutten. Niet veel later maakten we ons eerste ritje door Adelaide en omgeving.

Half juni vierden met een groepje vrienden Gabrielle haar verjaardag in onze kleine unit aan 6 Golflands Terrace, Glenelg North. Gabrielle werd overladen met cadeaus en ’s avonds vertrokken we naar het centrum van Adelaide om nog een keer te toasten in een van de nachtclubs.

Juli

In de maand juli kregen we te maken een aantal positieve corona gevallen in onze staat. Er waren een aantal regio’s waar zich besmettingen hadden voorgedaan en om deze in de kiem te smoren werd er een korte maar harde lockdown ingesteld.

Op maandag middag kregen we te horen dat we dinsdag thuis moesten blijven en alleen het huis mochten verlaten om naar de supermarkt te gaan. Omdat werk op een boerderij of boomgaard werd aangeduid als essentieel, namen we contact op met Joe om te vragen of hij werk voor ons had in de dagen die zouden volgen. We konden de dag erna direct beginnen en hij zorgde ervoor dat we diezelfde avond nog een brief ontvingen met een verklaring om te mogen reizen.

Zodoende brachten we in totaal vier dagen door op de boomgaard om te helpen met het snoeien van appelbomen. We genoten ervan om weer even terug te zijn op de boomgaard en om niet opgesloten te zitten in huis. Na enkele dagen was de uitbraak weer onder controle en de lockdown ten einde.

Augustus

In de daaropvolgende weken planden we onze vakantie naar centraal Australië. We wilden graag naar Uluru/Ayers Rock en eindelijk ook eens kennis maken met het rode zand wat zo kenmerkend is voor Australië.

We maakten een prachtige reis, waar we het blog ‘Aboriginals’ over hebben geschreven. Ook de reis naar centraal Australië betekende dat we een gokje moesten wagen. Uluru ligt namelijk in de staat Northern Territory en dat betekent dat we een staatsgrens over moesten steken met het risico dat, in geval van een uitbraak in die specifieke staat, we mogelijk niet terug naar huis zouden kunnen komen. Gelukkig verliep de reis zonder enige, corona-gerelateerde problemen en konden we genieten van de prachtige Australische natuur en cultuur.

September

Langzaam maar zeker begonnen de dagen weer iets langer te worden en ook het weer verbeterde weer iets, het voorjaar was in aantocht. We maakten hiervan gretig gebruik door met Arne en Rianne een tweedaagse wandeling te maken door de omgeving van Mount Crawford, niet ver van Adelaide.

Het was een pittige tocht door een mooie omgeving. We hadden echter niet helemaal de juiste wandeluitrusting waardoor het flink aanpoten was maar toch genoten we er met volle teugen van en kwamen we de volgende dag moe maar voldaan aan bij de eindbestemming.

In het tweede deel van de maand september bereidde Leander zich andermaal voor op zijn aanstaande toets die begin oktober zou plaatsvinden. De situatie in Melbourne was echter nog steeds niet verbeterd en naarmate de tijd verstreek werd duidelijk dat Leander ook dit toetsmoment aan zich voorbij moest laten gaan. Er werd een nieuwe datum ingepland, februari 2022.

Oktober

Eind september werd Leander gevraagd om mee te doen met de ‘Go the Distance’ challenge. Een evenement dat werd georganiseerd door een organisatie genaamd ‘Pain Revolution’ waar professor Lorimer Moseley de scepter zwaait. Het doel van deze organisatie is om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor onderzoek naar pijn en de werking van het brein. Als tegenprestatie moesten de deelnemers in de maand oktober zoveel mogelijk kilometers afleggen. Leander had zich ten doel gesteld om 1371kilometer te fietsen, de afstand van Sydney naar Adelaide’ en om 1371 Australische dollars in te zamelen. Leander begon met het wegtrappen van kilometers en intussen begonnen de donaties binnen te stromen.

Het laatste weekend van de challenge brachten we opnieuw door rond Mount Crawford, samen met Nick Bleeker en zijn vriendin Sarah. Sarah en Gabrielle reden met de auto naar de camping terwijl Leander en Nick zich met de fiets naar Mount Crawford verplaatsten. Zodoende kwam Leander uit op een totaal aantal kilometers van 1467 en een totaalbedrag van 1737 Australische dollars.

De zomer van 2021/2022 kan tot nu toe worden bestempeld als mild. Toen we in 2019 in Zuid-Australië arriveerden werden we vrij snel getrakteerd op temperaturen van boven de 40 graden. Dit jaar is daar gelukkig geen sprake van en kunnen we vrij normaal naar het strand zonder van het strand afgebrand te worden.

November

In de maand november sleten we onze dagen in de fysiotherapie praktijk en maakten we ons langzaam maar zeker op voor de eindejaarsverplichtingen van ons werk. Ook werkten toe naar onze vakantie, eind december.

December

Begin december stond er echter weer een triatlon op de rol. Dit keer hadden Nick en Leander zich ingeschreven voor de sprint triatlon rond Moana, een klein kustplaatje iets ten zuiden van de stad Adelaide.

De temperatuur zou die dag flink oplopen maar gelukkig stond de start vroeg in de ochtend gepland. Nick en Leander sloofden zich flink uit en keken na de race tevreden terug op hun prestaties.

De zomer 2021/2022 staat in het teken van de cricket ontmoeting tussen Australië en Engeland, de twee grootste cricketnaties ter wereld. Zij spelen gedurende de zomer vijf verschillende wedstrijden en strijden daarin om ‘The Ashes’. De twee naties doen vijf verschillende Australische steden aan waar Adelaide er een van is. Er wordt een specifieke vorm van cricket gespeeld die ‘test cricket’ wordt genoemd en daarbij spelen de landen vijf aaneengesloten dagen om in totaal 20 wickets te bemachtigen.

We besloten twee kaartjes te kopen om dag drie van de test match bij te kunnen wonen. Test cricket is een langzame vorm van cricket met niet al te veel actie. Er wordt veel gebowld en weinig ballen worden daadwerkelijk geraakt door de batsman. Toch genoten we van de sfeer en leerden we weer iets meer over deze complexe en voor ons relatief onbekende sport.

In het afgelopen halve jaar had Leander steeds wat geld opzijgezet om een mountainbike te kunnen bouwen. Na lang wachten kon hij samen met zijn collega Caelum eindelijk aan het project beginnen en maakten zij niet veel later een prachtige rit door de Adelaide Hill naar de top van Mount Lofty.

Het jaar begon op zijn einde te lopen en we maakten ons op om naar de Eyre Peninsula te vertrekken om daar kerst en oud en nieuw door te brengen. Na een reis van zo’n acht uur kwamen we enigszins vermoeid aan bij de camping waar we Arne en Rianne ontmoetten.

In de dagen die volgenden verkenden we het Lincoln National Park, het stadje Port Lincoln en stapten we aan boord van een boot om anderhalf uur later met zeeleeuwen te kunnen zwemmen.

De volgende dag reden we verder naar het westen van de peninsula richting Coffin Bay en het Coffin Bay National Park. We genoten van het weer en de prachtige stranden.

Na Coffin Bay vervolgen we onze weg naar het noorden en bezochten achtereenvolgens Greenly Beach, Loch Well beach en het plaatsje Elliston. We brachten oud en nieuw door op de Walkers Rock campground alwaar we proostten op het nieuwe jaar.

Vervolgens brachten we een nacht door in Streaky Bay, en bezochten we Smokey Bay, Laura Bay en Ceduna. Na een laatste nacht te hebben doorgebracht op een bush camp reden we de volgende dag weer terug naar Adelaide.

Omdat de plaatselijke overheid eind December de staatsgrenzen heeft opgesteld naar andere staten zien we momenteel een toename van het aantal corona besmettingen in onze staat. Het is even afwachten hoe zich dit in de komende weken en maanden zal ontwikkelen maar hopelijk zorgt het niet voor al te grote problemen.

We wensen iedereen vanaf deze plek een voorspoedig 2022 en we danken jullie voor het lezen.

Liefs en groetjes,

Leander en Gabrielle