De Tao Expeditie

Ongeveer een jaar geleden reisden twee dikke vrienden een kleine vier weken door de Filipijnen. Ze liepen door de prachtige rijstvelden in het noorden en doken tot grote diepte rond het tropische eiland Boracay. Daarnaast ondernamen zij per boot een expeditie rond de afgelegen eilanden van Palawan. De vijfdaagse boottocht was zo overweldigend dat een van de vrienden dit bij thuiskomst direct aan zijn vriendin Gabrielle vertelde. Zij moest dit ook zien! Een jaar later was dan eindelijk de dag aangebroken dat zij samen aan boord mochten stappen van de boot die hen in vijf dagen van Coron naar El Nido zou brengen. Dit is de 'Tao Expeditie'!

Op het moment van schrijven zitten we op de veerpont richting het eiland Bohol en hebben we zojuist het eiland Cebu achter ons gelaten. De afgelopen dagen hebben we kilometers gemaakt. Ter land, ter zee en in de lucht.

We schreven ons laatste blog vanuit de havenplaats Coron op eiland Busuanga. In en rond Coron hebben we een aantal zeer ontspannen dagen beleeft. Echter, nu was de tijd aangebroken om volledig ‘back to basic’ te gaan en aan boord te stappen van de ‘Aurora Igurota’. Vijf dagen zonder elektriciteit, internet en stromend water máár te midden van blauwe zee en palmbomen op de paradijselijke eilanden.

Tao

‘Tao Lostboys incorporated’ is een bedrijf welke een aantal jaren geleden is gestart door een Britse backpacker en een Filipijnse jongen uit de regio Luzon. Het leek de avontuurlijke jongens een leuk idee om een boot te kopen en samen de afgelegen eilanden ten noorden van het eiland Palawan te verkennen. Zo gezegd, zo gedaan en zo voeren zij niet veel later van eiland naar eiland. Ze handelden met de lokale bevolking, kochten vis en groente in ruil voor producten die zij zelf hadden meegebracht. Het werd de reis van hun leven. Niet veel later besloten zij om dat avontuur voor meer mensen mogelijk te maken en Tao Lostboys Inc. was geboren. Inmiddels is de boottocht uitgegroeid tot een fantastisch concept.

Naast het organiseren van expedities ondersteunt de Tao organisatie de lokale bevolking, zowel financieel als maatschappelijk. De kinderen van de eilandbewoners krijgen onderwijs, er is kinderopvang en er worden kleine boerderijen aangelegd voor landbouw en veeteelt. Daarnaast krijgt de jeugd de kans om zich te ontwikkelen en bijvoorbeeld naar de universiteit op het vaste land te gaan. Dit was in het verleden niet het geval. De jongens werden visserman, de meisjes moeder en huisvrouw.

Island rules

In de vroege ochtend van zondag 18 maart stapten wij zogezegd aan boord van de Aurora Igurota. De avond ervoor hadden we een briefing bijgewoond waarin een aantal zaken met ons werden doorgenomen. ‘Er gelden er tijdens de expeditie andere regels, zogenaamde ‘eiland regels’’.

Dit betekent dat je volledig aan de crew overlaat wat er gebeurt en wanneer dat gebeurt. Met andere woorden, je hoeft je nergens zorgen over te maken. De crew bepaalt wat je eet, wanneer je eet, hoe laat je aankomt en weer vertrekt, welke activiteiten overdag worden ondernomen en welke eilanden worden bezocht.

Er is geen internet, je leest een boek, praat wat met een van de ongeveer vijfentwintig andere opvarenden, speelt volleybal of je neemt een verfrissende duik op een van de prachtige snorkelspots. Dit is genieten!

In feite sluit je je gedurende de trip helemaal af van de buitenwereld, van thuis, van nieuws en natuurlijk van de sociale media. Het is even wennen maar ontzettend prettig. Het enige wat rest is de prachtige vergezichten over de zee en de eilanden.

50/50

Tussen het genieten door nodigt de crew je uit om hen te helpen met koken, wassen, afwassen en vissen. We gingen regelmatig in op deze uitnodiging wat erg werd gewaardeerd.

Daarnaast voelt het fijn om iets terug te kunnen doen en kun je van dichtbij toekijken hoe ongelofelijk kundig deze mensen zijn als het gaat om de primaire vaardigheden in het leven. Van het schoonmaken en bereiden van vis, vlees en groenten tot het repareren van allerhande materiaal aan boord, deze mensen weten exact wat ze aan het doen zijn. Vaardigheden waar wij mijlenver vanaf lijken te zijn geraakt in de loop der jaren.

Wil je een kokosnoot? Dan klimt een van de crewleden toch even in een palmboom? Het is slechts een klein voorbeeld van deze vaardigheden.

We brachten de dagen overwegend op de boot door met af en toe een tussenstop op een klein eiland. Vervolgens zetten we koers naar een eiland waar we de nacht zouden doorbrengen, ook wel ‘basecamp’ genoemd.

Bij aankomst werden we door middel van kajaks door de crew aan land gevaren waarna de crew direct startte met het bereiden van het avondeten terwijl wij ons konden opfrissen onder een ‘bucketshower’ met regenwater.

Na zo’n drie dagen varen kwamen we aan op de ‘farm’.

Tao farm

De farm is gelegen op het vaste land van Palawan en is het kloppend hart van de Tao organisatie. Hier worden de koks opgeleid, groente en planten verbouwd, dieren gehouden en textiel producten geweven. Alles op de farm is biologisch en wordt vervaardigd met respect voor mens en milieu. Hier worden de contouren van het concept goed zichtbaar en wordt ook duidelijk waarom dit concept is uitgegroeid van een boottocht tot een succesvolle ontwikkelingsorganisatie. Het bestrijkt de gehele regio, inclusief vele eilandbewoners.

Na vijf dagen kwam aan dit paradijselijke avontuur helaas weer een einde. We hebben met volle teugen genoten van de rust, de zee, de eilanden, de crew en elkaar.

Het is een ervaring die ons voor altijd zal bijblijven.

De dagen na de expeditie brachten we door in El Nido waar vanuit we vervolgens naar Cebu City op het eiland Cebu zijn gevlogen. Aldaar aangekomen namen we een taxi naar het busstation. Deze rit, welke normaal gesproken zo’n twintig minuten in beslag zou moeten nemen, werd door de gigantische verkeersdrukte uiteindelijk een rit van een kleine twee uur. Echter, daarna volgde nog een busrit van drie-en-een-half uur richting de kustplaats Moalboal. De bus was volgepakt maar gelukkig konden we nog twee vrije plekjes vinden. De temperatuur liep op tot ver boven de dertig graden en we voelden ons zo vrij als twee kippen in een legbatterij. Gelukkig waren alle ruiten volledig geopend en verliep de busrit redelijk voorspoedig.

Gebroken kwamen we aan in Moalboal en ploften we op bed. Inmiddels hebben we Moalboal alweer achter ons gelaten en zijn we op weg naar het eiland Bohol in de centrale Visayas. De boot nadert zijn haven en zal zo dadelijk gaan aanmeren. Op naar het volgende avontuur!